Η ΕΠΟΕ από την αρχή της σύστασής της το 1991, ανέλαβε την ευθύνη, που της "κληροδότησε" η ΕΠΠΙΒΕ, της αντιμετώπισης του φαινομένου της συστηματικής παράνομης αντιγραφής ΒΙΝΤΕΟΚΑΣΣΕΤΩΝ, που περιείχαν κινηματογραφικές ταινίες, οι οποίες κυκλοφορούσαν σε νόμιμους υλικούς φορείς από τις εταιρείες-μέλη της. Την εποχή εκείνη η εγγραφή των κινηματογραφικών έργων σε βιντεοταινία γινόταν αναλογικά με ηλεκτρομαγνητικό τρόπο, οι δε νόμιμες εταιρείες παραγωγής τηρούσαν υψηλά πρότυπα & διαδικασίες, έτσι ώστε το τελικό προΐόν να έχει την καλύτερη δυνατή ποιότητα εικόνας & ήχου.

 Από το 2000 περίπου και μετά άλλαξε ριζικά ο τρόπος της εγγραφής & αποθήκευσης των ταινιών και σε αυτό συνετέλεσε η μεγάλη ανάπτυξη των ηλεκτρονικών υπολογιστών και η αντίστοιχη τεχνολογία. Οι κινηματογραφικές ταινίες, η μουσική και κάθε άλλο πνευματικό έργο, κυκλοφορούσαν πλέον σε ψηφιακή μορφή (CD & DVD) και η παράνομη αντιγραφή τους ήταν σχετικά εύκολη, χωρίς σημαντικές απώλειες στην ποιότητα του αντιγράφου.  Γι' αυτόν τον λόγο, εξαπλώθηκε το φαινόμενο της πειρατείας των ψηφιακών οπτικών δίσκων (DVDs), δεδομένου ότι ήταν αρκετά εύκολη και φθηνή η αγορά ενός Η/Υ με ενσωματωμένες συσκευές εγγραφής (CD-DVD RECORDERS).

Η ΕΠΟΕ αντιμετώπισε αρχικά την παράνομη αντιγραφή των βιντεοκασσετών και στη συνέχεια την αντιγραφή των ψηφιακών οπτικών δίσκων (DVDs), σε συνεργασία πάντα με την Ελληνική Αστυνομία (ΕΛ.ΑΣ.), επιχειρώντας πανελλαδικά στους φυσικούς χώρους παράνομης αναπαραγωγής & διάθεσης των κλεψίτυπων προΐόντων και συγκεκριμένα σε καταστήματα video-clubs, αλλά και - κυρίως - σε παράνομα εργαστήρια αναπαραγωγής CDs και DVDs. Τα παράνομα αυτά εργαστήρια τροφοδοτούσαν με κλεψίτυπα DVD & CD πολλά καταστήματα video-club κυρίως της επαρχίας, αλλά και το δίκτυο των αλλοδαπών πλανόδιων πωλητών. Επίσης τα κυκλώματα αυτά πωλούσαν σε ιδιώτες, μέσω αγγελιών καταχωρημένων σε εφημερίδες & περιοδικά, αλλά σε αρκετές περιπτώσεις και μέσω του INTERNET.